Przesłanie Matki Generalnej

Przesłanie do Sióstr Polskiej Prowincji z okazji obchodów stulecia 25 marca 2021 r. 

Drogie Siostry,

Z wielką radością i głęboką wdzięcznością kieruję do Was to przesłanie z okazji 100-lecia obecności i działalności misyjnej Misjonarek, Służebnic Ducha Świętego w Polsce. Mimo że obecna sytuacja pandemii nie pozwala nam spotykać się i świętować razem z przyjaciółmi, rodzinami, współpracownikami i dobrodziejami, jesteśmy zjednoczone w radości i wdzięczności Trójjedynemu Bogu, który powołał nas do ścisłego podążania za Jezusem Chrystusem i aby dzielić się Dobrą Nowiną ze wszystkimi ludźmi.

Historia Polskiej Prowincji jest bardzo wszechstronna i bogata, pełna błogosławieństw i cierpień, radości i bólu. Po latach poszukiwań odpowiedniego miejsca dla wielu powołań z ówczesnej diecezji wrocławskiej i domu rekolekcyjnego na tym terenie, Matka Teresia Messer wraz z radą zdecydowała się kupić nieruchomość i budynek dostępny w Raciborzu w parafii Matki Bożej.  W uroczystość Zwiastowania Pańskiego w 1921 roku miała miejsce oficjalna inauguracja wspólnoty, a „Haus Edelweiß” przekształcił się w Klasztor Annuntiata. Zaledwie kilka tygodni później przybyły pierwsze postulantki, a w lipcu tego samego roku została zakwaterowana pierwsza grupa rekolekcyjna. Również administracja generalna w Steyl podjęła inicjatywę utworzenia nowej fundacji, Klasztoru Annuntiata, który stał się częścią prowincji austriackiej.

Po okropnych doświadczeniach II wojny światowej, które pochłonęły tak wiele istnień ludzkich    i cierpień, klasztor ten został bezpośrednio przekazany pod opiekę Zarządu Generalnego w Rzymie. W 1959 wspólnoty w Polsce stały się regią. Ze względu na uwarunkowania polityczne dopiero w 1984 roku, ponad 60 lat po założeniu, regia mogła zostać podniesiona do rangi prowincji. W latach wojny i komunizmu Kościół katolicki był źródłem siły i nadziei dla ludzi. W tych też czasach narodziło się wielu świętych. Niektórzy z nich są znani i oficjalnie uznani przez Kościół za świętych, jak papież Jan Paweł II, o. Maksymiliana Kolbe, s. Faustyna ​​Kowalska i męczennicy werbistowscy. Inni przeżywali swoje powołanie chrześcijańskie i zakonne w milczeniu i wytrwale, nie będąc rozpoznanymi. Jestem pewna, że wśród nich jest wiele naszych sióstr, które otrzymały swoją formację w klasztorze Annuntiata.

Wojna i komunizm nie przeszkodziły Duchowi Świętemu w powołaniu młodych kobiet z tej części świata do naszego zakonno-misyjnego Zgromadzenia. Wręcz przeciwnie, wiele z nich wstąpiło do naszego Zgromadzenia w tamtych latach z silnym pragnieniem niesienia Dobrej Nowiny na krańce ziemi. Studiując Kronikę Polskiej Prowincji SSpS dowiedziałam się, że wśród pierwszych 13 postulantek w Steyl była już kobieta ze Śląska, Anna Hanke (późniejsza s. Caecilia). Pierwsze śluby złożyła wraz z naszymi współzałożycielkami, Matką Marią i Matką Józefą. Wiele innych przybyło z tego regionu, wstępując do wspólnot w Steyl, w Austrii lub w Niemczech, aż można było wstąpić do Klasztoru Annuntiata. Obecnie w prawie wszystkich prowincjach i regiach naszego Zgromadzenia znajdują się siostry polskie, znane z ducha misyjnego, ciężkiej pracy, zdolności do podejmowania odpowiedzialności oraz życia i pracy w trudnych sytuacjach, ale także radowania się i celebrowania piękna życia. Fundamenty życia zakonno-misyjnego otrzymały w pierwszych latach formacji, zachęcone świadectwem życia sióstr i ich misyjnym zaangażowaniem w Kościele lokalnym i powszechnym. Prowincja nie tylko przygotowała siostry do misji na całym świecie, ale także przyjmuje je z powrotem i troszczy się o nie, gdy są chore lub potrzebują innej pomocy.

Nie sposób opowiedzieć historii polskiej prowincji SSpS, nie wspominając o ścisłej współpracy z Ojcami i Braćmi Zgromadzenia Słowa Bożego i Siostrami od Wieczystej Adoracji, a także z wieloma współpracownikami świeckimi.

Wspólne świętowanie, wspieranie się w trudnych chwilach, pomaganie sobie nawzajem konkretnymi darami, które każdy ma do zaoferowania, wspólna modlitwa i modlitwa za siebie nawzajem wydają się być naturalną częścią życia oraz misji braci i sióstr tej jednej rodziny zakonno-misyjnej.

Drogie Siostry, 100 lat temu życie i misja Misjonarek, Służebnic Ducha Świętego, stanowiły wielkie wyzwanie. Tak jest również obecnie. Jesteśmy powołane do życia zgodnie z naszymi wartościami chrześcijańskimi i zakonnymi w czasach wolności, wielu wyborów, możliwości i kryzysów oraz do dawania świadectwa indywidualnie i wspólnotowo, że miłość Boża obejmuje ludzi wszystkich narodów, języków i kultur. Z wdzięcznością pamiętajmy, jak Duch Święty i Najświętsza Maryja Panna towarzyszyli Wam, chronili i uzdalniali do odpowiadania na znaki czasu zarówno w dobrych, jak i trudnych chwilach. Obchody stulecia zachęcają nas do odnowienia ducha lat założycielskich i kontynuowania w tym samym duchu przez kolejne lata.

Razem dziękujemy Bogu i wszystkim siostrom z Waszej prowincji, które były przed nami, za błogosławieństwa otrzymane w ciągu minionych 100 lat. Prosimy o łaskę pozostania wiernymi naszemu powołaniu i dalszego urzeczywistniania pragnień naszego pokolenia założycielskiego,    a mianowicie,  aby

„ŚwiętyTrójjedyny Bóg żył w naszych sercach i sercach wszystkich ludzi”.

s. Maria Theresia Hörnemann SSpS                                                                                                                                                                                                                                          Przełożona Generalna